Tekstgedeelte uit m'n boek, verhaal 'Hans heeft autisme'
Iemand met autisme heeft moeite met communiceren. Ze weten hun gevoelens niet goed weer te geven in woorden en begrijpen vaak niet wat de ander wil of bedoelt met zijn of haar woorden. Het is soms net of ze een andere taal spreken en jou andersom helemaal niet lijken te horen en te begrijpen. Het is helemaal lastig om figuurlijke/denkbeeldige uitspraken te begrijpen, ze nemen de gesproken woorden namelijk letterlijk op. De meeste kinderen hebben van hun ouders weleens de opmerking gehoord: “Als je zo doorgaat, plak ik je achter het behang.”
Normaal weet je dat dit natuurlijk niet echt kan, voor zover er al behang op de muren zit, en dat je ouders hiermee bedoelen, dat ze je door je vervelende gedrag liever even niet zouden willen horen en zien. Omdat iemand met autisme bij zo’n opmerking denkt, dat ouders dit echt willen doen, dus letterlijk neemt wat er gezegd wordt, vraagt zo iemand zich in zo’n geval af: waarom en hoe willen ze mij achter dat dunne laagje papier plakken?
Ook de opmerking ‘oude koeien uit de sloot halen’ wordt regelmatig in onze communicatie gebruikt en als je erover nadenkt wat men letterlijk zegt, slaat het natuurlijk nergens op. Vergelijk het autistisch zijn hierin maar met een buitenlander die de Nederlandse taal probeert te leren. Het is sowieso een moeilijke taal om te leren, maar zeker met dit soort opmerkingen. Deze mensen zullen dit even zo goed niet begrijpen. Zij begrijpen het beter als je dan zegt: “Haal niet elke keer oude, vervelende dingen erbij, maar laten we het houden bij het onderwerp waar we het nu over hebben.” Door de moeilijke communicatie hebben mensen met autisme moeite met contact maken en onderhouden, maar dat betekent niet dat zij gevoelloos zijn, in tegendeel.
